neurobiologiczna metoda pracy z traumą, lękiem, stresem i emocjonalnym napięciem. Wykorzystuje kierunek spojrzenia, by dotrzeć do trudnych doświadczeń zapisanych w ciele i układzie nerwowym.
To delikatna, a zarazem głęboka forma terapii, która pomaga w uwolnieniu emocji bez konieczności szczegółowego opowiadania o przeszłości. Wpływa na regulację układu nerwowego. Sprawdza się w pracy z traumami, stanami lękowymi, depresją, uzależnieniami i objawami psychosomatycznymi.